Aşk Rüzgarı Şiiri - Hüseyin Turhal

Esiyor gönlümde bir tatlı rüzgâr,
Savurur aklımı, eder perişan.
Yüreğimde açtı binlerce bahar,
Sanırım ki bu aşk ile imtihan.

Gözlerin denizdir, ben bir kayığım,
Dalgalar vurur da bilmem neyledim.
Sensizlik çölünde yorgun, açığım,
Her dem seni anıp yola koyuldum.

Gönül bahçesinde açan güllerim,
Kokunu alırım her esen yelden.
İsmini söylerken titrer dillerim,
Kurtuluş yok aşktan, ne gelir elden?

Ateşin düştü de yaktı kavurdu,
Bir mum gibi erir dururum her an.
Ne akıl bıraktı, ne de bir yurdu,
Oldum divane ben, sevda perişan.

Aşık TURHAL söyler, dinlesin âlem,
Bu rüzgâr eserse, durulmaz seldir.
Ne kalem yazabilir, ne çizer ressam,
En büyük servetim, aşk denen dildir.