Aşk Rahlesi Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

AŞK RAHLESİ
Ayn dedim
Leyl kokulu isli bir nefesle…
Sonra pelte pelte biriktim aharlı kağıtlara.
Fütursuz sevişlerim,
Bir vakte ermeden seninle daha,
Eriyip gitti;
Söz ile, köz ile, ‘’ah’’ ile
Sırrını yazdığım bu aşk rahlesi.
Kim bilir nerde rastlanır eşine bundan sonra
Gözlerinden gözlerime işlenen
Bu aşk halesi.
Alazına rüzgâr değen bu yangının,
Külfetini silmeye,
Gözyaşımla dizdiğim tespihler bile yetmedi.
Derviş gülleri diktim de,
Hârlı bahçemde bitmedi.
Öyle bir dertmiş ki meğer bu,
Derdimin dahi takati,
Kendini çekmeye yetmedi.
Kapatma vaktidir öyleyse,
Şems kakmalı, sin yaldızlı
Ceylan derili bu cildi…

Gayrı selam durdum yarama!
YUSUF GÖKBAKAN