Aşk rağmen sevmektir,herşeye rağmen,sevgi beklemezsin bir diğerinden gözlerinden okunur ne demek istediğin,hayat nasıl gidiyor sorusuna dair cevabın yoktur.
Doğuştan gelen aşk ve yalnızlık gibi kavramlar vardır.Biri bitince sessizliğe dalarak biri başlar.
Issız ve kaybolmuş semtimizin kapkara gölgeli ağaçlarının kapladığı caddelerinde benliğinden uzak kalamayan kuşlar gibi soluyorum geceyi ve sensizliği....
Gözler hep aynı bakar yeni rüyalara,bitmek için başlar aşklar. Ayrıntılarda yalnızlık gözükür kırık penceremden,unutur yüzmeyi boş tebessümlerin yalansız anlaşılmazlıkları.
Çok sevgi yaramıyor aşka,kurtuluşuda yok ama var ayrılık diye bir buluşu sonunda.Hep dilimizde ya gelecek diye bir şey,gelecek mi acaba,Kaç şiir oldu sayamadım bitecek mi mısralarımda,ve göl oldu gözyaşlarım akacak sonrasında.
Yalnızlığımla başbaşa karanlık sokaklarımda ve tarif edilemez bir duygu var gecenin her ayrıntısında,tatlı bir dokunuş sözlerinin noktasında.
Biliyorum sen bu düzene alışık değilsin, sıkılıyosun mesela,ancak alışkın olsan adı aşk olmaz bununda.Gökyüzü, kırmızı yağmur damlaları,aşkın maceraları ve sonradan başlayan yalnızlık çalgıları,gözyaşlarıyla kalakala kalmış hayatın algıları,başkalarının ne diyeceğini düşünen bir kadın,kendini düşünmeye fırsatı olmayan bir adam mı oluşturur hep aşkı,
Sıcacık kanım damlar.
Gir de bak bir ülkeme:
Başsız başsız adamlar...
Ağlayın, su yükselsin!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta