Aşk Pazarı Şiiri - Derya Çiçek

Düzeltirken hep kapıya dönük bırakırdım ayakkabılarının önünü,
Kalmanı arzular, gitmeni zorlaştırırdım.
Sense ileri alırdın saatlerini, erken kalkar yol alırdın.
Karşılar ve uğurlardım, bir de yine beklerdim...
Sanki seninle ticaret yapardık(!)
Ben alırdım sen satardın(!)
Bazen indirim yapardın, bazen kaldırır atardın.
Bense hep yabancı değil der, bedavadan verirdim.
Sen kalbimin yanına şubeni açardın,
İşler daha da zorlaşırdı.
Rekabet başarı getirmezdi, iflasa götürürdün beni.
Sen öyle salına süzüle kendini pazarlarken,
Ben öyle kaptırırdım ki, alıcı gözle bile bakamazdım.
Asilce isterdim benim olmanı, asla çalmayı düşünmezdim kalbini.
Ben kırılırsın diye hafiften dokunuverirken sen ellerimin arasından kayıp giderdin.
Hesabını soramadım, ben sarhoşken imzalattığın senetlerinin,
Beni taahhütle ilelebet sana müebbet ettirmesinin.
Hani müzayede de açık arttırmaya sunmuştun ya kendini....
En çok para verenin olmuştun.
Hiç unutmam o gün işte....
Ben işi gücü bırakıp,
Şair olmuştum.