Aşk özürlü Şiiri - Suzi Ayyıldız

Korkma..!
Korkma, aşk özürlü yanımı kimselere göstermeyeceğim.
Bir sen, bir de ben göreceğiz yalnızca.
Akça pakça çarşaflara sarıp gömeceğim usulca,
Sessiz, selasız, imansız, namazsız yüreğime.

Korkma...
Bir tek sen göreceksin aşk özürlü yanımı,
Bir sen, sevgili...
Ve bir daha kimse bilmeyecek.
Hep uzak duracağım, hep kaçacağım,
Ya da... Ya da,
Öyle mahsun, öyle çocuk,
Kalbim acıyarak aşık olmayacağım.

Ruhum sızlayarak sevmeyeceğim kimseyi.
Hele hele adına aşk dedikleri,
Ömrümü zindan eden,
Yüreğime müebbet yazan,
Gözlerime mil çeken,
Beni senin hayaline hapseden o şeyi...
Bir daha uğratmayacağım kimselere.

Ah, sevgili...
Sen bilmezsin,
Adımı aşk özürlü koydular.
Meczup diyor bazıları,
Bazıları da "Dokunmayın," deyip
Bulaşıcı bir hastalıkmışım gibi
Uzaktan seyrediyor halimi.

Ah, bir bilseler ki ben yanmışım...
Ben senin serabına kapılmışım.
Yüreğime prangalar,
Dilime kelepçeler vurmuşum.
Ben yanmışım be, yanmışım...

Şimdi... Şimdi boş ver,
Takma kafana,
Bakma bana.
Ben işte... Ben, aşk özürlü.
Ama bilememişim meğer,
Aşk özürlü senmişsin,
Ben değilmişim...