Aşk Özüne Virgül Koyamadık

Nefes darlığı çekti kırılan gönlüm
Nefsin bulanık sularına düştü gözlerim
Düştüm düne,yollar sapa dönemedim
Çarptım böldüm kırıkları toplayamadım!

Ufka genişledi kelimeler,cümle kuramadım
Aşamadım,ulaşamadım zordu sözcükler
Kumanda etti sesli heceler pustu kalemim
Sesini duyuramadı konuşsa da sessiz harfler!

Affetmenin önüne geçti kibir
Soru işaretlerle sattık yarınlara
Dilden dile okudular bizi!

Büyüklendi noktalar
Şaşkın bakışlarda içten kahkaha
Kulağımızla mı yazdık,daldık dile
Kırdık aynaları göremedik hileleri!

Heybetini kaybedince riya
Duman giydi sanki yollar
Mecnun mu sandın kendini
Gönül dağlarına vurdun beni!

Kül soramaz oldu baka kaldı yangına
Sararmış resimler konuldu musallaya
Sustuk
Konuşmayı unuttuk
Alkış tuttu ses tonumuza ayrılık!

Nokta üzerine nokta koyduk
Yazmada yazılmayı unuttu harfler
Hey
Dile gel aşk
Vuslatın alfabesi aradı
Acı tarlasına düştü lüğat
Yazamadı,konuşamadı
Sustu
Yalana düştü sevda!

Sularını sattı bulut
Ormanlar ağladı kalemın haline
Islandım
Kelam oldu çölde bedevi!

Gözlerimizi ararken aşk yağmuru
Parantezlere sıkıştı tırnak yarası
Sen, ben,o neden ararken
Aşk özüne virgül koyamadık
Gurur bayrağı yaptık enkazı!

Ünlem hoyduk çarelere
Benlik senlik kavgasına düştü
Kestik satırla,satır arası nefesleri
Hele
Dize gelse de dizeler
Dilimize ördük taş duvarı
Kundaklandı kafiyeler
Mezarından sahibini aradı şiirler!

Birbirimizin içinde karmaşa
Konuşmayı unuttu pişmanlık
Uykularımın misafiri rüya
Sevdik ama
Özendik noktayı
Aşkın özüne virgül koyamadık!

Yüreğimden siyahı giyinen gece
Yıldızlar duasına
Noktadayım
Islansa da sinemizde esen rüzgar
Noktadayım
Bırak kalsın aşk
Temize çeksin zaman
Kalsın noktasız zamana!

Dil cebinde şiirini unutan şair
Göz kıyısında bırak beni
Virgülleri topla
Kalsın yaren gözlerinde
Suyun kokusunu almışçasına yeşil!
Karınca duasına
Noktadayım!