Yerdeyim!
Taştayım!
Yerdeyim, taştayım.
Yerdeyim, taşta... hayır taşta değilim.
Taşta değilim. Yerdeyim.
Yine yerdeyim işte, yine yerdeyim.
Ve ebeyim.
Neden böyle olduğumu sormasın kimse.
Ben nereden bileyim!
Vakit dar,
Menzil uzak,
Arada binbir tuzak.
En pahalı şeydir aşk!
Yenilgi tescilli, bahaneler geçersiz,
Teselliler ise çok tesirsiz.
Yine yerdeyim işte, yine yerdeyim.
Ve ebeyim.
Bilmem ki ben neden böyleyim!
Sat anasını, nedenini ben de sormuyorum.
Hep ben yerdeyim, hep ben ebeyim.
Ama küstüm artık oynamıyorum,
Hadi ver topumu da buradan gideyim.
(Çocukluğumuzda oynadığımız bu oyunu bilenler bilmeyenlere anlatsınlar lütfen.)
Kayıt Tarihi : 23.3.2019 23:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Belki köylerdekiler, kasabadakiler hariç ama günümüz şehir veletlerinin bilmediklerini sandığım bir oyundur YERDEYİM TAŞTAYIM. Aşk da bu oyuna benzer. Şansı olanlar, becerikli olanlar birer taş tutup üstüne çıkar fakat şansı yaver gitmeyenler ve hattâ belki biraz fazla dürüst olanlar yerde kalır, ebe olurlar. Sevgiliniz taşta siz yerdeyseniz, vay hâlinize; ağlamak bile tesirsiz kalır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!