Sen, aşkı bir oyun, beni de oyuncak mı sandın?
Evet, dediğini duyar gibiyim!
Tabii, nasıl olsa hevesini aldın!..
Sitem ettiğimi sanma;
Buna biraz da ben izin verdim.
Gerçi, sen çocukluğunda da böyleydin!
Babandan sürekli yeni oyuncaklar almasını isterdin!..
Baban sana her yeni oyuncak aldığında;
Sen, eskisini kaldırıp kenara atardın!..
Çabuk sıkılır, bunu hep yapardın!
Kızmıyorum! Bu sende eski bir alışkanlık!..
Artık bir işe yaramıyor son pişmanlık!
Şimdi beni iyi dinle…!!!
Aşk, senin için bir oyun olabilir belki;
Ama ben senin oyuncağın değilim!
Oyuncağın kırıldı diye de üzülme!…
Babacığın sana yenisini alır, sevgilim!
Hadi, hoşçakal, bana müsade, çocukluk aşkım…
Kısmet olmadı vuslat, ayrılık benim vazgeçilmez şarkım.......
26.12.2020
İsmet ÜLKER
İsmet Ülker
Kayıt Tarihi : 26.12.2020 05:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!