Sen, aşkı bir oyun, beni de oyuncak mı sandın?
Evet dediğini duyar gibiyim!
Tabii; nasıl olsa hevesini aldın!..
Sitem ettiğimi sanma;
Buna biraz da ben izin verdim.
Gerçi; sen çocukluğunda da böyleydin!
Babandan sürekli; yeni oyuncaklar almasını isterdin!..
Baban sana her yeni oyuncak aldığında;
Sen, eskisini kaldırıp, bir kenara atardın!..
Çabuk sıkılıp, bunu hep yapardın!
Kızmıyorum! Bu sende eski bir alışkanlık!..
Artık bir işe yaramıyor son pişmanlık!
Şimdi beni iyi dinle…!!!
Aşk; senin için bir oyun olabilir belki;
Ama ben senin oyuncağın değilim!
Oyuncağın kırıldı diye de üzülme!…Babacığın sana yenisini alır sevgilim!
Hadi; hoşçakal, bana müsade çocukluk aşkım…
Kısmet olmadı vuslat, ayrılık benim vazgeçilmez şarkım.......
26.12.2020
İsmet ÜLKER
Kayıt Tarihi : 26.12.2020 05:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!