Aşk Oyundu Bitti Şiiri - Kazım Beysülen

Bitti oyun,
kapandı perde.
Yazılmamış bu oyundan
bir sen kaldın geriye…

Ama.
Bir başına kaldın sen.
Bir başka haldeyim şimdi ben.
Çocukların bildiği kadar,
büyütemedik sevgileri!

Bir sen değil,
Kırlangıçlar da gitmiş olmalı.
Hava da görmeyeli hayli zaman oldu
onları.

Ben akşam delisiyim,
Bir de oturduğum kayanın yanından
dere akıyorsa,
Sigara da aramam.

Şimdi sensizim.
Dahası,
kırlangıç sesinden de yoksunum.
Keyif vermiyor oturup
dinlendiğimiz
el ele yürüyüşlerimizin
tek tanığı kaya…
Yüzümü yıkadığım derenin
köpükleri de oynaşmıyor
benimle.
Su birikintilerinde
Kurbağalar,
Çekirgeler,
Bir cümle dostlar,
şimdi neden suskunlar?
Yokluğundan olmalı
değil mi?

Biliyormusun?
Temmuzun sıcağına inat,
köyde ki bütün kavaklar
şimdi üstüme titriyorlar.
Sevmiyorum artık onları,
sanki bana acıyorlar.

Köy kahvesi
hala sevemediğim
bir tantana kutusu.
Girmek içimden gelmiyor
doğrusu.
Camisi duruyor,
Meyhanesi de var.
İyi de,
bunların izi yok bende.
Tatların,
hazların en güzelini
bulmuşum sen de.
Meltemin en güzeli saçlarında
esiyordu,
Belki de her gece
dinlediğimden.
Bana ne meyden,
meyhaneden.
Dudaklarından içtiğimle
zaten sarhoşum ben.