Aşk Oyuncak Değil Şiiri - Kemal Tekir

Aşkı oyun mu sandın,
Sevgiliyi oyuncak.
Oyuncağı almak için,
Her şeyi yapıyorsun.

Yalan bile söylüyorsun,
Oyuncağı bulunca,
Oynamaya başlıyorsun.
Kısa bir süre sonra,

Başlıyorsun sıkılmaya.
Bir şey olmasın diye,
Koruduğun oyuncağı,
Hor kullanıp kırmaya.

Başlıyorsun bir an sonra,.
Oyuncak yıpranıyor.
Bir köşede sessizce,
Dursa bile tahammül,

Edemiyorsun artık.
En sonunda oyuncağı,
Kırıp atıyorsun sen.
Sonra yeni oyuncak,

Aramaya çıkıyorsun.
Yine aynı şeyleri,
Tekrar tekrar yapıyorsun.
Farkında olmadan sen.

Kıran döken sensin ya,
Kimsenin seni kıracağını,
Düşünemiyorsun bir an bile.
Böyle bir ihtimali.

Kullandığın silahlar,
Geri teper de bir gün,
Oyuncak olursun kendin.
Bekle sen de görürsün.

Birileri de seninle oynayıp,
Sıkılınca kenara,
Fırlatıp ta atacak.
O zaman geç olacak.