Ayrılık da aşk kadar yorucu mu?
Aşk adamda gülecek hâl bırakmaz.
Bozdum bunca yıllık aşk orucumu.
Hayat bende tutacak dal bırakmaz.
O yâr ne güzeldir, o ne civandır…
Sevincim, ümidim, hepsi yavandır.
Başımın belası, serv-i revandır.
Bana aşkta çıkar bir yol bırakmaz.
Divane demişler hâlime bile.
Bulamam diyecek kelime bile.
Sevgili dediğin ölüme bile
Yalnız gidip yârini, dul bırakmaz.
Bir çift gözdür, yüreğimi dağlayan.
Neden benim hep yıkılan, ağlayan?
Beyhude intizara bel bağlayan
Mecnunlara düşecek çöl bırakmaz.
Aşk ilinde, yârin yolu kollanır.
O güldükçe, yanakları allanır.
Sevdalının yüreği çatallanır.
Konuşunca mangalda kül bırakmaz.
Kayıt Tarihi : 7.8.2021 16:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazılış tarihi: 2013 Düzenlenme ve son halini alma tarihi: 10.04.2016
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!