Aşk Ormanı Şiiri - Ahmet Kemal

AŞK ORMANI

Binlerce umutsuz gece bırakmak arkasında
Bir dokunuşu bile muvaffak olamadan
Ruh mutlulukla dolar baştanbaşa
Onu görmek lebalep zevktir her şeyden önce

Bir yaz gecesinde eser serin bir rüzgar
O eşsiz sevgiliden haber vermişçesine
Serin servi ağaçları yeşermişçesine
Dinlenmiyor bu aşk hiçbir zaman

Kar tipi demiyor kızgın güneşe aldırmıyor
Yukarı bırakmıyor aşağı koy vermiyor
Aşk bir acı bir tatlı bürüyen ateşle
Hayatın tadı onunla ölümün tadı onunla

Bir cennete uçuyor beni bir cehenneme atıyor
Yanıp pişen o ruh aşkın ateşiyle
Gün çarpıyor beni rüzgar kanatlarında

Sakin bir yürüyüş başlıyor aşk ormanında
Son öpücüğü nasıl da usulca konduruyor yanağına
Yazık gözyaşları tükendi bu aşk uğruna