Aşk, Ölüme Doğan Gözlerindir…

Bak son duraktayız ey ömrüm
Salıver gitsin artık nefesini
Cıvıltısı sönmüş kuşlarla dolu yolda
Geçip gidiyor işte bir kara tren

Bitti artık, bitti senin de gözlerindeki fer
Sonsuzluğun bekçisini dinle,
Çağırıyor seni, yalnız seni
İstikameti meçhul kara trene…

Zincirlerin kefaretini ödüyor bileklerin
Sessizliği yırtıp gelen acı bir düdük
Ve kabrinin başında sönmemişken çığlık
Annenden feryat Alemlerin Rabbi’ne
Onu değil beni al Allah’ım diye…

Sen ise umutsuz yolcusu kara trenin
Siyah yollarıyla eş anlamlı göklerinin
Gölgesi çekilmeyen uçsuz meşelerin
Kurbanı olmuşsun bu yerin, vakitsiz gidişin

Doğru ya hakkındır yakınmak
Sevdana hasret gidiyorsun
Biraz firari, biraz korkak!
Küfürlerin ancak içinden geçiyor
Belli,
Gençliğinden koparan kara tren için…

Bırak geçsin hüznün gözlerinden
İzin ver gelsin gözyaşların içinden
Elveda diyememek acı, çok acı ey ömrüm
Elvedalarını Allah’a ısmarla
Ya da arkanda bıraktığın şu ceset için…

Sen de yolun sonunu gördün işte
Araf kavşağı aratsa da bu trende
Sağında cennet yedi kilit
Solunda cehennem ateş çukuru
Yönün belli senin de
Hakkını helal et ey ömrüm
Bir sevdiğine bir de geride kalan cansız bedenine…