Aşk...Ölümden Öte Yalnızlık Sende Saklı

Yüreğinin ucundan yakalandığında kapana
Alev içinde ruhun
Gözlerin taa yüreğinden bakıyor artık
Varolmanın dayanılmaz hafifliği bu diyorsun
Yedi rengin bütün tonları dudağının kenarında
O bir çift gözün taa içine baktığında
Yüreği yoksa oracıkta
Siluetin bir yansımaysa onun nazarında
Nefes almak lüzumsuz bir devinimden başka ne!
Yaşamak böyle bir şey olmamalı
Dayanılmaz sancı gagalarken yüreğini
Yedi rengin tonlarıyla atladığın cennet bahçesi
Karanlığa gömülmüş
Sessizlik, sensizlik inceden bir sızı kemiriyor benliğini
Ayaklarının ucundan kayarken var olduğunu sandığın evren
Tek renk var artık, kara kapkara
Hiçliğin rengi, yokluğun varolmazlığın rengi
Varmısın gerçekten bu dünyada?
Hadi atla uçurumdan sonsuzluğa
Bir kıvılcım olursun belki karanlıkla çarpıştığında.