Aşk Olsun Sana...

Sana sürgün
Düş çiçeklerim
Her akşam
Ufkunda filizlenirdi o asil sevdanın
Bağlanmıştım…

Sevdam,
Sana özgür
Kendine esirdi.
Her gece mavi bir düşten
Senli bir sabaha uyanmıştım…

Ben,
Aklımı emzirtirken imgelere
Ruhum her dem seninle gezerdi.
Ne vakit
Ellerinde yollara düşse
Yorulurdu gülüşünde seğirten gamzelerin.
İlk molayı dizlerinde verirdi.
Bedenini
Bedenime yoldaş sanmıştım…

Öyle günlerim olurdu ki
Hangi dehlize düşsem
Yüreğim yine sana çıkardı.
Başına,
Bir kıvılcım düşse kederden
Ucunda ilk ben yanardım.
Bedenim ayrılsa bile ser’inden
Yüreğim,
Yine seni gözlerime sorardı
Ben sana öyle inanmıştım…

Meğer
Seni sevmenin karekökü
Bir görümlük baharmış.
Oysa ben,
Uyumuşum aguşunun karanfil kokusunda…
Göremezdim ki…

Aşkın her karesi
Bal dudaktan uykuma
Damıtılan masalmış.
Bilemezdim ki…

Ah be sevgili!
Aşk
Olsun
Sana.
Sana aşk olsun

Başka ne diyebilirim ki …