Aşk olsun Şiiri - Muhammet Ali Temur

Umutsuzluklarımdan coğalttim seni...
Karamsarlıklarımın yüz akıydı sana olan sevdam
Biraz ürperircesine,korkmadan deli gibi cesaretimle sevdim seni
Gideceğin aklımın ucundan geçmezken
Aklim hangi uçurumun kıyısında simdi kim bilir
Darmadağınım
Toparlanmaya gücüm yok
Ağlamanın dibinde yaşıyorum her anı
Gözlerimden akan yaşlar besler bir dünya kuraklığı
Kuruyor dudaklarım
Dudaklarının değmediği her an
Ellerimde çoğul bir kimsesizlik merhaba diyor
kaynayan yanıma
Yarımlığıma alışıyorum biliyorum artık ikimizin toplamı
Biz etmez
Unutmaya çalıştıkça dikiliyor gözlenin namlusu aklıma
Başımı öne eğdiriyor ezikliğim
çaresizliğimin bir eşi yok
Zaten varlıklar isyan etmiş yokluğa
Var olamıyorum
Nefes almak değilmiş yaşamak anladım
Yaşamak bir nefesi ortak almakmış
Ben susuyorum ensene konmayan her soluğumu
Bilmeden hangi nefeslerle ısındığını ellerinin
Ellerime düşman oluyorum
Sormuştun ya bana
Şair bey demiştin açıklar misin aşkı
Aşkı yazıyorum oysa kaç mevsimin yalnızlığına
Haberin yok.
Zaten haberin olsa aşk olmazdı
Ve ben sevmezdim seni.
Sen sırça salıncaklarda sallanırken çocuk misali
Ben dumanlı odalarda büyüttüm kalbimi
Farkımızı buldum sonunda
Sen kaybedince yasayacak kadar sevdin beni
Ben kaybetmenin adını duyunca
Kazacak kadar yüreğime mezarı
Aşk olsun...