Bitişi baştan kabullenmekmiş aslolan...
Seni görünce anladım, yaşamak marifet değilmiş.
Meğer asıl mesele; sen yokken de nefes almakmış.
Seninle yürüyecek bir yol bulamamakmış çaresizlik.
İnsanlar, evler, sokaklar birer duvarmış.
Yazdığım kâğıtlar, acının lezzetine bu kadar alışmışken...
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
