Aşk olmasaydı yağmur ağlamazdı!

Yıllar, filizlenip olgunlaşmaya gark ederken
Şen şakrak mutlu ve refahlı günler çok azdı
Yaşayamadan anlatmak, işitmeden duymaktı
Görmek için bakmayı bir niteliğe erdirmekti

Dünyanın nimetleri her bir tarafı kuşatırken
Rahmet bu kadar aşikâr gerekçeyle yakınken
Kalp kendi hilkatinde ritme amade bulunurken
Ruhumun, hicran sayfaları ne kadar manidardı

Ummanlara doğru uzanan derin bir hüzün vardı
Uyumak, oysa çok şeyler anlatıyor o an bizardı
Kalbim ne kadar sahibiyleydi idrakim neredeydi
Zaman insan kimliğinde muvazene için hakikatti

Doğmak emanetin tevdiinde olan bir merhaleydi
Nesiller için mücerret olacak mümtaz sağanaktı
Hakk zerrede muhakkak olan hamiyetli sığınaktı
Kim ne kadar farkındaydı, akıl insan için vuslattı

Aşk olmasaydı, su durulmazdı, yağmur ağlamazdı
Toprak, bereketi için anlaşılmaya amadeli sanattı
Güneş neleri anlatırdı, rüzgâr nefesler için olandı
Med cezir nazar eden içinde hissiyatta bir farktı

Mütekâmil olmak insani hasleti kuşanarak solumak
Ahseni takvimden neden bahsedilir meraka akmak
İradenin hüviyetini berraklaştırmak nefsi tanımak
Ruhun kalbi nizam etmesine nefesi gark edebilmek

Aslen sahibi olduğun ne var nefes olmazsa orda kal
Ölüm, bir gün kapını çalacak sakın geç kalma ey yar
Sevda bunun için var uzlet melaline suhuletli bir ar
Edep içinde kal, mütemadiyen tefekkürde seyri hal