Aşk Öldü Çocuk Şiiri - Sezai Özsezer

Büyüdün artık aşk. Sana gerçekleri anlatma vakti geldi sanırım...

Adını ilk koyduğum zamanı hatırlıyorum. Önceleri ne olduğuna karar verememiştim. Küçük bir kalbim vardı. Yerinde duramıyordu. Sığdıramıyordum hiçbir yere. Anlattığımı hatırlıyorum arkadaşlarıma; aşk dediler. Aşk olmalı bunun adı. Ve karar verdim, aşk olacaktı. Aşk oldu. Aşk olsun çocuk, aşk olsun.

Aşk büyüdükçe, bende büyüdüm onunla. O hep aynı kaldı oysa. Büyüdükçe uzaklaştım ondan. Büyüdükçe, sığmadık birbirimize. O küçücük kalbine kocaman acılar sığdırmıştı. Ben ise kocaman kalbime küçücük mutluluklar.

Büyüdün artık aşk. Sana gerçekleri anlatma vakti geldi sanırım...

Adını ilk duyduğu zamanı hatırlıyorum. Önceleri gerçek olduğuna anlam verememişti. Küçük bir kalbi vardı. İçinde duramıyordum. Kayboluyordum o kocaman acıların arasında. Anlattığımı hatırlıyorum arkadaşlarıma. Git dediler. Gitmek olmalı bunun tek çözümü. Ve karar verdim gidecektim. Gidiyorum. Kal diyemedin çocuk, aşk olsun.

Ve sakın unutmaya çalışma. Unutmak diye bir şey yoktur. Aşk ile nefret kadar yakındır birbirine, unuttum derken hatırlamak…

NOT: Giderken bir kalp dolusu aşk bıraktım sana. Sıkılırsan acılarından ve boşaltırsan bir gün kalbini… Hissedersen yokluğumu, içini aç ve bize bak; ne kadar mutluymuşuz aslında dışarıdan bakınca. Sana bir aşk dolusu anı bırakıyorum. Alışkanlık. Hatırlatırsa yaşadıklarımız ve hissedersen bir gün kalbimi… Boşalttığım yeri doldurma olur mu.

Aşk öldü çocuk, göm oraya…

Sezai ÖZSEZER