İnsan birisini sevdiği zaman, dünyanın onun etrafında döndüğünü sanar ve dünyanın onun etrafında dönmediğini görüp, kendi dünyasına dönene kadar geçen süreci aşk sanar bazen..
Seven çok sever kimi zaman. Ama sevdiği bir gün gider; hayat durmuştur artık seven için.. Sevilen, sevildiğinden emin, rahatındadır.
Sevmek, birlikte geçirilen zamanlar mıdır? Ya da onsuz kaldığınızda alınamayacak sandığınız nefesiniz midir?
Sevgi, aşk hep vardı.. Çağımızda anlamını yitirmiş olsa da, yaşanmaya değer güzel duygular olarak lügatta kendini korumaya çalıştı.. Sonra densizin biri geldi; sevgi budur dedi; gösterdi ve gitti.. Sonra bir diğeri, sevdiğini sandı; sevildiğiyle kaldı.. Herkes, hayatı boyunca doğru insanı, doğru aşkı bulmak için arandı durdu. Bazıları şanslıydı; hiç umulmayan zaman dilimlerinde, umulmayan bir yerlerde karşılaştı, o çok sevdiğiyle..
Ve aşk, yitirdi anlamını.. Çeşme başı sevdaları, yerini o büyük aşklara, tek gecelik sevdalara bıraktı.. Çeşmeden akan sular, sevenin gözünden aktı. Çeşme kurudu, aşk unutuldu.. Her yaşanan birlikteliğin, evlilikle sonlandırılacağını düşünen taraf açıkta kaldı; kendi yalnızlığında, en sıcak yaz ayında üşür oldu belki de geride kalan.. İmkansızlık kavramı yerini paraya, pula ve üç kişilik yaşanan aşklara bıraktı. Seven haline ağlarken, sevilen arada kaldı.. Seven; bir ömür bekleyebileceğini sandı ama yapamadı. Bir gün biri geldi ve o kişinin, hayatının eşi olduğunu düşündü. Sonra o gitti; yine yanılmakta geç kalmadı.
Aşk mı?
Evet.. Aşk hep vardı..
Aşk..! Hatırlıyorum, daha önce bir yerde daha duymuştum..
İlk el tutma heyecanından, ilk öpme tutkusundan ve onu sürekli görme çabalarından ileriye geçemedi. Kendini kanıtlamaya çalıştı sevenlere bir ömür ama bir türlü anlatamadı derdini. Kullanılmaktan şikayetçiydi; aldıran olmadı. Aşk sandılar her tutulan eli ya da bir gece uyuyup, sabah tanınmayan yüzleri aşk sandılar. Aslında uyutulan aşkın ta kendisiydi.
İlla ki aşık mı olacaksın? Git bir köpeği sev, ne bileyim yeni doğmuş bir bebeğe hayran ol. Mesela çıkıp yüksek bir dağın zirvesine, aşağıya sal ruhunu ve o hazzı yaşa tüm bedeninde yada şehrin ışıkları kapanırken bırak kendini manzaraya, bak gökyüzüne bir ailem var de, beni seven insanlar var de.. Ama aşık olacağım illa dersen de adam gibi ol kendini çok sevdirme, çok ta sevme. Kaçırma dozunu ne üzül ne de üz.. Hakkını ver yaşamak istediğin aşkın. İzlediğin o filmlerin etkisinde kalarak çık sokağa ama iyilerinden izle. Çok Pollyana olma aşkı yaşarken, kötü karakterlere de özenme.
Eğer gerçekten yaşamak istiyorsan gerçek bir aşk,
kim bilir, belki de göremediğin bir yerlerde..
Kayıt Tarihi : 15.7.2011 09:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aşkınbaşladığı yerde
mantık iflas edermiş...
yüreğinize sağlık
saygılar...
TÜM YORUMLAR (1)