Aşk Ocağı Şiiri - Oktay Coşar

Ne zormuş bu aşk ocağında çalışmak
Üç kuruşluk bir acıya tamah edeceğiz diye
Her taraf nefes
Her taraf ıslak
Hiç grev hakkımız yok
Yorgunluk dizimin boyunu çoktan geçti
Daha ne kadar örselenir ter renginde geceler
Daha ne kadar kaldı umut madenini bulmaya
Daha ne kadar kazacağız bu ayrılıkların içini
Kazmamın ucu hep taşlaşmış yalanlara denk geliyor
Eşeledikçe sendeliyorum
Sendeledikçe sönüyorum
Söndükçe dönüyorum sırtımı
Küsüyorum
Küsüyorum
Bin yıldır parlayan yıldıza küsüyorum
Arada bir yağan buluta küsüyorum
İçi koyu griyle doldurulmuş gecelere küsüyorum
Oynamıyorum diyorum
Ben oynamıyorum
Öyle zamanlarda eşelediğim topraklar
Daha bir kanıyor sanki
Kırmızı kırmızı terliyorum
Kırmızı kırmızı ağlıyorum
Ne zormuş bir ihtimale sevdalanmak
Ne zormuş bir ihtimalle sevdalanmak
Ne zormuş eskitilmiş bir hükümlü olmak
Arzularım tel örgülerle çekilmiş
Çok yorgunum çok
Ama durmak yok diyor
omzuma dokunan gardiyan pırıltısı
çalış hadi çalış diyor
ellerinle kazamıyorsan ölümünle kaz diyor
kazıyorum ben de soluk bir inatla
kalem kalem kazıyorum
kalem kalem eşiyorum
belki diye
belki de...