Aşk Nöktürnü Şiiri - Yusuf Bozkaya

Gözlerine bakıp da kaybolduğum andı aşk
O hercai gözlerine gözlerim inandı aşk

Ruhumda yıllar yılı çürüyen kardelenler
Gözlerini beklenen menekşeler sandı aşk

Geceye mi çırpınış gurbete mi bu hasret
Her gelişin içimde tatlı bir heyecandı aşk

Yıllar var ki böyle bir duyguya kapılmadım
İbrahim gibi yüreğim alevlerde yandı aşk

Neden Yusuf yüzlüdür göklere savrulan kül
O esrarlı yangına şahit asumandı aşk

Gökkuşağı rengine renk katsaydı kanımdan
Gözlerimden süzülen iki damla kandı aşk

Susturdu binlerce yılın rüyalarını
Gözlerimin içinde bir güzel uyandı aşk

Gözler en son resmini verir bana derinden
Resimde hayat dolu inci bir mercandı aşk

Seni gören ağaçlar kuşlar sarhoştu o gün
Kalbimse küçücük taze bir fidandı aşk

Eski bir bahçıvanın korkusuna mahkûmken
Yüreğim anılara tutunup dayandı aşk

Derbeder serçelerin ağladığını gördüm
Onları mutlu etmek en büyük hülyandı aşk

Gün doğunca menekşe getirdim dağlarına
Suretinse dağlarda koşan bir ceylandı aşk

Sen ki gül bahçesinde güllerin mahurusun
O hercai menekşe kuru bir nadandı aşk

Aynalara dokundukça ağlıyorum şimdi ben
Yıllar önce bir aynanın yalanına kandı aşk

Şüphem kalmadı artık bende bir hayaletim
Sararmış bu bedenim yalnız senle candı aşk

Ben muhalif durdukça ölüyorum ki ölüm
Ruhumun geceleri konakladığı handı aşk

Çaptan düşüyor yere kıskançlık umutları
Umutlar da düşünce geriye kalandı aşk

Buzlu bir tebessümün ırgatıyım şimdi ben
O tebessüm de şimdi koca bir yalandı aşk

Yollarına düşmekten utanan damlalarım
Her düştüğünde yollarına zalimce kınandı aşk

Kalbimde düğüm düğüm duygunun en sessizi
Ruhumda başlayacak kızıl bir isyandı aşk

İsyanımla harlayan cehennem ateşinde
Malik’i de durduran ince bir kalkandı aşk

Hüznün sahillerinde kan renkli tüm balıklar
Yalnız senin uğruna adanan kurbandı aşk

Ölüler savaşıyor sokak aralarında
Bu uğrunda çıkarılan kaçıncı fermandı aşk

Hudutlarında güneş batmayan bir ülkenin
Güneşini batıran siyah bir izandı aşk

Ey hoyrat bir kavgada geceyi yar bulanlar
Karanlığın içinde sadece üryandı aşk

An gelir ağlayacak yanardağlar ve ölüm
Hüngür hüngür ağlatan masum bir volkandı aşk

Kendi parmaklarınla kafes yaptın kendine
Kirpiklerin parmaklık gözlerin gardiyandı aşk

Gökler yıkılmış şimdi can dağlarına kar yağmış
Kalbinde bir zelzele, teninde heyelandı aşk

Rengârenk bir uçurtma kaplıyor göklerimi
Âşıkların kalbinde siyah bir dumandı aşk

Benzerken her duygu küçücük bir denize
Rüyalara sığmayan büyük bir ummandı aşk

Hüzne meydan okuyan vurulmuş süvariler
Yaşanmışlar içinde sadece ziyandı aşk

Kalplerde yaşamak için hep beden değiştirdi
Mecnun’da Leyla şair de Mihriban’dı aşk

Gümüş bir sessizliğe gömülen parıltılar
Sessizlikte beklenen kutlu bir tandı aşk

Naz ile uğulduyorsa kulaklarımda sesin
İşte o an dünya karanlık bir zindandı aşk

Anladım ki sonuna ulaşılan her aşkın
İçindeki duygular bedene yabandı aşk

Takılmadım engellerine nilüfer bakışların
Bakışların ruhumda acı bir hazandı aşk

Yıllardır üstüne titrediğim bir çocuk
İhanetin, koynumda beslediğim yılandı aşk

Bir ayna sırlarını saçıyorken toprağa
Seni istedi insan seninle sınandı aşk

Âdem ile Hava’nın cennet aşkı gösterdi
Yaradılıştan beri sadece imtihandı aşk

Varlığından hiçbir şey kalmadıysa bu akşam
Bu akşam yıllardır beklediğim zamandı aşk

İstenmeyen birisidir şimdi doruklar kadar
Yıllar önce bu kalbe hâkim bir sultandı aşk

23-09-2010