Aşk Nöbeti Şiiri - Aydın Çevik

tamam
nasıl istersen sevgilim
vazgeçtim bende artık
gözlerim de aramazsa seni
biter belki şu içimdeki
kendime yabancılık
o kadar kırdın ki beni
bir gün gelir de bir yerde,
başlar mıyız yeniden
diye geçirsem de aklımdan
söyleyemezdim asla,
çünkü sen “biz bu aşkla,
geçmişteki yarımlarımızı tamamladık
en olmazlardan kendimize yol yaptık
ama hepsi de bir düştü sonunda uyandık
çok kalabalığız ikimiz, tek çare yalnızlık”
demiştin hatırlasana...

tamam
nasıl istersen bir tanem
alıştım sensizliğe artık
sona erdi, bendeki yerçekimine aykırılık
dudaklarım da anmazsa adını,
durur belki zaman
acıtmaz içimi, duyduğum her çığlık
son kez geldiğimizde göz göze,
sorumu yanıtlayabilseydin keşke
tam sevmeyi öğrendik derken birbirimize
neden biriktirdiğin o yılların kiniyle,
süpürmüştün ne kaldıysa bizden geriye
ya çok sevmiştin beni ya da acıdığından
ardında bırakıp ta gittiğin tek şeydi
geceli gündüzlü bir aşkın nöbeti...

11.07.2005