'Aşk neydi... Şiiri - İlknur Tavasav

Sana aşkı anlatmamı istermisin?
Hani bir masal gibi başlayayım anlatmaya/bir varmış bir yokmuş.Develer tellal pireler berber iken diye başlamadan ama.

Sana bir masal anlatayım.Bu senin değil,benim değil hepimizin,tüm Ademoğlunun masalı olsun mesela...İçine düşmeye gör. Belki bilmeyen şanssızlar vardır ya gerçi,inim inim inletir bu aşkın illeti.

Aşık olacağım diyemezssin hiç,hoş desende bunu bu şekilde hayata geçiremezssin.Seçemezssin de kimi seveceğini,seçersende bu aşk değildir sevda değildir birgün anlarsın sana bu büyük duygunun teyet geçtiğini...

Olmadık bir anda çıkar karşına Eros ve okunu hiç hayal etmeceğin bir anda fırlatır sinsice.Önce anlamazssın bu neydi dersin.Küçük bir sivrisinek ısırığı gibidir aşkın ısırığı.İğnesini çekmeden hiç mi hiç bilmezssin.Çektiğindeyse artık çok geçtir...

Zamanı olmaz aşkın.Belki şafakta denk gelirsin,bazen sokakta çıkar karşına kimi zamansa mekanik bir donanımda...Yani yeri yurdu yoktur.Zamansızdır ve her yana uzanan eli kolu vardır tıpkı bir ahtapot gibi bir kez vantuzları yapışmışsa yakana sadece iki seçeneğin vardır.Ya görmezden gelip ömrün boyunca adını andığında içini titreyecektir ölüm döşeğindeyken bile...Ya da ya da diyeceksin ki; sonucunda ne varsa razıyım hatta belkide ölümüne diyecek kadar da cesur olmayı öğreneceksin...Aşk; cesaret ister...Aşkın yaşanmadığı coğrafyadaysa çiçek hiç mi hiç bitmez...Çöldür etrafı kuşatan ve soğuk titrek kış güneşi hakimdir ve kar unutma ki büyük bir çığa gebedir...

Aşk neydi? Kimbilebilir ki...Kimine göre bir karın ağrısı,kimine göre çarpıntı,kimine göre anlaşılmaz,anlatılmaz sadece yaşanır ve yaşanılması gereklidir...Aslına bakarsan insan olmanın erdemi sevdadan geçer...Önceleri hoşlanmak sanırsın...Kaşı gözü,boyu posu önemli değildir...Sadece onu gördüğünde,konuştuğunda,yazıştığında yada düşündüğünde sebebsiz bir gülümseme ve bir hoşluk duygusu yaşarsın...Bu böyle devam edip gider taki bireylerden biri diğerine duygularını ürkek ifadelerle açıklayana dek...Ürkek diyorum çünkü reddedilme korkusu varya işte bu o an ölüme denktir ve hissetmeyen bilmez...

Ve büyük an gelmiştir...İki birey; yaşı olmayan iki birey...Çünkü hiç bir zaman aşkın yaşı konulamamış.Küçücük bir bebek bile en büyük aşkı en büyük hazzı annesini sevmesiyle başlar.Yaradan öyle güzel ayarlamış ki bu olayı herşey aslında çok küçükken başlıyor ve aşk,sevmek duygusu biz büyüdükce bizimle büyüyüp yetişiyor ve bir dönem sonra ulvileşiyor işte...

Aşk; İçini titreten duygu,en büyük başarı.Kimilerinse hiç bir zaman denk gelemeyeceği ve bir gün son anına geldiğinde neden? ve bunu nasıl yaşamadım,neden buna vakit kaybı gözüyle baktım,yada en önemlisi neden korktumsorularıyla karşılaştıkları bir andır insanın kendi kendini sorgulayışıdır.

Aşk; bir isyandır,Kişinin belkide tüm kainata karşı başkaldırışıdır.Aşk nadide bir çiçektir.Emekle büyür,saygı ve sevgiyle beslenir,sadakatla güçlenir.Aşk sen olmaktan,ben olmaktan çıkıp biz olmanın erdemine ermektir...Aşk çıkar gözetmeksizin karşı tarafa olduğu gibi yüreğini avuçlarına teslim etmektir...

Aşk; batan bir gemideyken bile ölüme beraber yüzebilmektir.Hastayken başında beklemektir.Karanlık zindanlarda güneş gibi titrek ışıklarıyla içeri girmeyi göze alabilmektir.
Aşk; kendinden vazgeçip karşındakinin siluetine bürünebilmektir...Aşkım derken içini,özünü titretmek,çalan bir şarkıda sebebsizce gözyaşlarıyla ıslanmak,soğuk gecelerde ellerini avuçlarmış gibi hayaliyle ısınmak hatta hatta terli bir atlete sarılıp onun kokusuyla uyumaktır...
Aşk; gözlerinin gömüsüne gömülmeyi ve bir ömür orada tutsak kalmayı dilemektir...Aşk aslında en güzel esarettir...Ve esaretin bedeliyse anahtarı verilse bile zincirlerinin,orada onunla ölmeyi dilemektir...Aşk işte böyle birşeydir