Aşk bir hastalıktır; bulaşıcı bir hastalık. Fakat diğer sârî hastalıkların aksine hastadan sağlama değil de sağlamdan hastaya sirayet eder. Çünkü aşkın mikropları, diğer mikroplar gibi, ne karanlık, rutubetli köşelerde yaşar, ne de verem mikrobu gibi hastanın ciğerlerinde dolaşır. Aksine aşkın mikrobu güneşli, cıvıl cıvıl bahar havalarında harekete geçer ve aşk denilen o tatlı hastalığı sağlam insana aşılayarak onu kısa bir an içinde, o kadar kısa ki bir göz göze geliş anı kadar kısa bir an içinde hasta eder, velhasıl âşık eder, yaralar. Aşkın, bu taa kalbin en derin köşelerine kadar girerek insanı bir anda hasta eden, yakalayan mikrobu sevgilinin ta kendisidir. Burada sevgiliyi mikroba benzetmek bazı kimselere abes gelebilir ama unutmamalı ki, zararlıları yanında insana pek çok faydaları olan mikroplar da vardır.
Gelelim, aşk denilen bu hastalığın çaresine. Bildiğimiz gibi bir hastalıktan kurtulmak için ya onun mikrobundan baştan uzak durmalı veya o mikropla mücadele etmelidir. Aşkın mikrobundan ise ilk anda kurtulmak mümkün değildir. Çünkü aniden karşımıza çıkar. Ancak ondan kurtulmak için – zor bir çare de olsa – ondan uzaklaşmak gerekir. Buna dilimizde gurbete çıkmak denir. Gurbete çıkarak sevdadan kurtulmak isteyen kişinin gayesi sevgiliyi unutmak, kalbe giren o mikrobun yaptığı hasarı tamir etmektir. Bu yol insanı her zaman kurtuluşa götüren bir çare değildir. Bilakis bazen aksi tesir yaptığı da görülmüştür. Şöyle ki mikrobun kalpte yaptığı tahribat git gide büyür ve bütün kalbi, yavaş yavaş da bütün vücudu sarar, insanı mecnun eder. Bu ise artık kurtuluşu olmayan bir vaziyettir.
Aşk hastalarına tavsiye edeceğimiz ikinci halâs yolu hastalığı meydana getiren sebebin üstüne gitmektir. Yani mikrobu tecrit etmektir. Buna ise VUSLAT denir ki aşk denilen hastalığın mikrobundan kurtulmanın en emin ve en müessir yolu budur.
(TOKAT- 18.1.1976)
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta