Aşk Müessesesi Şiiri - Ahmet Egemen Baş

Denizlere açılan ellerin şimdi suskun
Kanadı kırık gölgelerimin
Bir yanı eksik
Ve bir tarafı incinmiş
Rüzgarlar besliyor dudaklarımı
Üzerimde bir giysi var
Kendi kabında yoğruluyor hayatım
Bak ne şükür bize
Aç değiliz açıkta değiliz
Üstelik eksik yanımızda şair
Bir zamanlar ırmaklarda yıkanmışız
Ordan geliyor bu saflık

Öldükten sonra belki anlaşılır dediklerim
Fakat ne fayda artık bize
Kuyularda yakınlanan o telaşlı sesler
Aşk müessesesine bir kıta bırakıyorum
Hangi yönden başlarsam güne
Sonunda yine sen geçiyor
Tekrardan söylüyorum sana
Ellerim ateştendir
Şayet bir adım daha atarsan
Avuçların yanacak
İçi kızgın rüzgar dolu gecelerimden
Bir bir yıldızlar saçıyorum sana
Son kez dilek tut ve beni sakın unutma
Unutama.

Hayatın bozuk ritimli yolunda afallıyoruz
Geceler içine sığındığımız bir tapınak
Gökyüzü duru ve sessizlik hakim
Kımıldamıyor solgun bir yaprak bile
Dizlerim hala toprağın altında
Göğsüne yaslanıp usulca unutuyorum hayatı
Aşk müessesesine bir şiir bırakıyorum
Eğer şu an kopmuyorsa kıyamet
Bilinsin ki;
Henüz kavuşmamış olanlar var
Onların hatırına dönüyor
Rayından çıkmış bu dünya.
Bende bu telaşlı kalabalığın ta ortasında
Aşk müessesesine bir sen bırakıyorum