Aşk Mona Rosa'ydı.
Şiirdi aşk, sendin
Issız bir kış akşamından geriye kalandı tüm şiirler
Oysa ki bir tokaydı sadece ardından kalan ve
O bir toka bütün ruhumu yerinden söküp bırakmamalıydı.
Ayakkabılıktaki o boşluk bu kadar yüzüme vurmamalıydı yokluğunu.
Ki sen; en büyük şairlerin ilham kaynağı
Tüm şiirlerimi öksüz bırakmamalıydın.
Tüm kağıtlar küstü yokluğunda kalemlere
Bu şehre kış hakimken gitmemeliydin.
Ellerimi yokluğunun soğuğunda bırakıp da
Tüm harfleri öldürmemeliydin...
Kayıt Tarihi : 25.12.2013 14:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gamze Gül](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/12/25/ask-mona-rosa-ydi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!