Aşk MI Haa Ha Şiiri - Ersin Çakmak

Aşk sen nesin, anlattılar anlamadım,
Gördüm seni, tanıyamadım.

Yaşayayım dedim,
Ömrüm ezildi ayaklar altında,
Tadayım dedim,
Ağzım yandı, güneş sıcaklığında.

Aşk, sen bana bir numara büyük geldin,
Birkaç ton ağır,
Ne taşıyabildim seni, ne giyebildim,
Ne kaybettim seni, ne bulabildim.

Tarifin yok senin, anlatılamazsın,
Kayıp bir hazinesin, bulunamazsın,
Belki yeni doğan bebek kadar masum,
Belki, bir şeytan kadar günahkarsın.

Aşk, ne güzel anlattılar seni bana,
Ne güzel sakladılar asıl yüzünü benden,
Nasıl kandırdılar beni toy günlerimde,
Alıp beni, senin ellerine atıverdiler düşünmeden.

Ne olduğunu anlamadan karardı gözlerim,
Senden başkasını dinlemez oldum,
Gece de sen, gündüzde sen, dört mevsimdin,
Sana varacağım derken, kendim de kayboldum.

Aşk, ne güzel kandırdın beni her seferinde,
Her kandırışında bir parçamı aldın yanına,
Alacaktım sende kalanları geri, düştüm peşine,
İşin bitmişti benle sokmadın yanına.

Sen hep böyle misindir aşk,
Hep bu kadar acımasız,
Sen hep böyle misindir aşk,
Hep bu kadar anlayışsız…

Sana göre yılların anlamı yok,
Geçmiş güzel anılar ölü senin için,
Sen alırsın, sen acıtırsın, sen yakarsın,
İşin biter, külleri rüzgara bırakırsın.

Artık inanmam sana ben,
Geçti o günler çoktan,
Gördüm senin asıl yüzünü,
Çık ve git artık hayatımdan.

Git sana verecek bir şeyim kalmadı,
Her şeyimi aldın bir bir,
Beni buğulu aynalarla bıraktın,
Bir canım kaldı, oda sayende yarım.

Oy gönlüm aşkın ıstırabına tutuldu,
Sevda denilen deryada boğuldu,
Kırık, dökük, virane geçen yılların,
Arkasından olacağı buydu,
Aşka tövbe, sevdaya, tövbe, yalnızlığa eyvallah….