Boşverdim hayata, sensiz geçen günlerde
Sırdaşım oldu siyah gecenin yalnızlığı...
Aydınlığı aradım kederli Şiirlerde,
Yine de dağılmıyor ruhumun karanlığı.
Ah! Ne zormuş, muhayyel sevgilinin sevdası.
Gözlerini düşlerken gölgesini resmetmek
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta