Aşk Meyvesi Ağacı Şiiri - Ali Fuat Batu

Belki bir kurtuluş,
Belki de dünyadan kopuştu,
Kendi ellerimle yetiştirdiğim,
Kırmızı saksılı, yeşil çiçeklerim.
Her zaman beni dinleyen,
Belki de tek anlayan dostlarım,
Dert ortağım, arkadaşlarım,
Hayallerimi paylaştığım, sırdaşlarım.
Hele biri var ki sevgi yüküm,
Aşk meyvesi ağacım.
Ben koydum adını, aşk meyvesi ağacı.
Dedim ya, kendi ellerimle yetiştirdim.
Sevgisiz kalırsa asla meyve vermez,
Ama kalpsizlere inat solmaz, yeşil kalır.
Sevgiyle döllenir polenleri,
Sonra, aşk meyvesi olur, küçücük,
Sevgiyle kızarır, küçücük,
Küçüktür ama yükü büyüktür;
O da bunun bilinciyle sımsıkı sarılır dalına,
Aylarca taşır o yükü.
Bir gün tohum olur, düşer toprağa,
Yeni bir fidan olur;
Yeni bir aşk meyvesi ağacı,
Ve senelerce yaşar, hem de mutlu;
Çünkü bir kere sevilmiştir bilir.

1999 Arkadaş şiir ktabından karika yayınları