Aşk Meydanında Bir Can Şiiri - Kemter Abdal

Ezelden var idi o, bir gizli sırdı billah,
Ne yer ne gök var iken, Aşk idi anılan Şah.
"Kün!" emri Aşk'tan geldi, coştu cümle bir dergâh,
Ey Aşk, ey Aşk, Sultanım Aşk
Sensin derde dermanım Aşk.

Sen estirdin yelleri, bulutları sen sürdün,
Sen açtırdın gülleri, bülbülleri sen gördün.
Gönül dağın erittin, ariflere yol verdin,
Ey Aşk, ey Aşk, Sultanım Aşk
Sensin derde dermanım Aşk.

Bir ateş oldun düştün, bu viran gönül haneme,
Pervaneyim şavkına, döndüm durdum divane.
Mecnun’u sen eyledin, düşürdün aşk-ı Leylâ’ne,
Ey Aşk, ey Aşk, Sultanım Aşk
Sensin derde dermanım Aşk.

Ne deftere ne kitaba, sığar senin hikmetin,
Her zerrede sen varsın, bilinmez mi kıymetin?
Kim ki sana kul oldu, buldu sonsuz izzetin,
Ey Aşk, ey Aşk, Sultanım Aşk
Sensin derde dermanım Aşk.

Bu Âciz kul kapında, secde eyler, niyazda,
Sensiz geçen her lahza, bir karadır ayazda.
Senden özge bir sevda, tutmam artık bu özde,
Ey Aşk, ey Aşk, Sultanım Aşk
Sensin derde dermanım Aşk.