Yalnızlık kanatıyor acıları
Bir yaprağın sararan yüzünde
Eylül çiseliyor hüzünlerin üstüne
Ruhlarda felâlet imgeleri
Ufukların gri dehşetinde ürperiyor.
Küflü bir neşesizlik
Huzursuzluğu kıpır kıpır çağırıyor
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
