Aşk Mersiyesi Şiiri - Erhan Atıf Meral

Bir muhacir hüzün var, nergis bakışlarında,
Sanki yarım bırakıp düşleri, gideceksin,
Hafakanlar kalacak hicran nakışlarında,
Efkârlı ufkuma bir daha dönmeyeceksin…

Sen gidince, ne güneş doğar, ne rahmet yağar,
Kızıl bir sancı kaplar, hoyrat hayallerimi,
Gurbetin şafağında, mateme sürgün başlar,
Akkor alevler sarar, mahmur nağmelerimi…

Önce mahşerin büyür, sonra sessiz çığlıklar,
Güz ayazından farksız içimdeki imtihan,
Kalbimde tek nedamet, günahkâr hıçkırıklar,
Gözyaşlarım dökülür, her damlası nurefşan…

Sen gelince, bu zulmet biter, zemheri geçer,
Nurdan bir cemre düşer, kış yorgunu ömrüme,
Kasvetli yamaçlarda bir kardelen gülümser,
Nevbaharı müjdeler, gül yetimi gönlüme…

Vahit Bey’e ithafen…