Aşk Meltemi Şiiri - Kadim Dolunay

Bu alemin uykusuna ram olmaz, kıyamda ayılan
Bensizlik mehtabında açar gözünü, aşkta bayılan

Aşk, geceyi kuşatan bir nâlan… imtihanla yoğrulan
Mim gibi eğilir, vav gibi bükülür, aşkta doğrulan

Aşk, beklemektir; en sonlara düşer bu berzahta koşan
Yârden gayrı kelâmlara dilsiz olur, aşkta konuşan

Umudun hayallenişiydi maviyi arşa bürüyen
Yıldızları tutup, bulutları çiğner, aşkta yürüyen

Bakma öyle! Aşığın gözleridir maşukta görülen
O gün, mahşerin ilk safına dizilir, aşkta gömülen

Ölüm ağırlığındaydı hayat, ruhumuza yüklenen
Tefekkür kürsüsünde vaaz eder, aşkta sürüklenen

Bir firakın gölgesiydi, ağaçlara güzün süslenen
Gözyaşının her damlasında yüzer, aşkta hüzünlenen

Aşk’ın baharlara gülüşüydü, çiçeklerde koklanan
Gözünü kırpışıyla da yorulur, aşkta soluklanan

Kadim Dolunay