Aşk Mehtabı Şiiri - Gülşen Şenderin

AŞK MEHTABI

Aşk mehtabı;
Bugün sevgililer günü, sevmek güzel
İnsanlığın var oluşuyla büyüyen ateş
Yürek yürek ısındığımız lav pınarı
Vurgun vurgun kokladığımız gülşen.
Dikenler kanatsa da kalbimizi
‘On dört şubat’ romantizme bir gül
Gül, hep gül ki gülüşler eskimesin.
Aşk mehtabı ışıyorsa geceye
Alevlenip cemre cemreyse gönül
Yıldızların işvesinde kutsa sevgiyi.
Ey sevgili, ey aşk mehtabım
Tutkuyla kucaklayalım baharı…

Aşk mehtabı;
Dolunay; Ay’ın Güneş’e göre
Dünyanın ters tarafında kaldığı evresi
Sımsıcak düşler penceresi
Işığında sevişen pervaneler ülkesi
Gelgit, acı tatlı, gül diken…
Zıtlıklar örgüsünde dalgalar
Deniz sen hep mi isyandasın?
Sorgusuz acıları susturur dem
Susku güneşin özleminde açar
Bazen sözcükler kar altındadır
Gökkuşağı; erdemler dağıtır süsen
Direngen şiirimsin ey kardelen!
Aşkın gücü, sevginin ateşi; dağ
Dağları aşan bilir, delen bilir
Cesaret ve sabır iklimidir aşkın
Belik belik saçlarda mor sümbüller…

Aşk mehtabı;
Sevenlerin, sevilenlerin ayevi
Tomurcuklar her mevsim çatlar
Yedi rengin ahengiyle.
Çağlar öncesinden, sonrasından
Günümüzde, akşamımızda.
Değişime rağmen, değişmeyen
Gençlik rüzgârının türküsü
Olgunluk vadisinin şarkısı
Dem bu demdir, sen ve ben
Aşk mehtabım, sevişme vakti
Geceyi güne giydiren
Eşsiz sevgili…

Gülşen Şenderin