Aşk malikhanesi Şiiri - Senem Erdem

yüreğindeki aşı pişirip
dörtlülerinle bana servis edişinle
ruhumun damak tadı değişti sanki
gün doğumundan sonra
güneşin alnını elimin tersi ile yokladım
anladım ki ateşin yüksek

sokakları dolduran koca yalnızlık
değil ki sadece
içimize mayın gibi döşenmiş
üzerine basmaktan korktuğumuz
ne kadar çok endişelerimiz var oysa

biz bizi sorgularken
bir adım ötede sarmaş dolaş gezen
ne bilinmezler var çehrelerimizde

senin seranatın eşliğinde
öz güvenini kazandı yine
yayından fırladı cesaretin oku

izbelerde kaderi yudumlaayan gece
yıldızlarıyla kadehleri kırdı geçti de
içindeki lacivertinden geçemedi

isyan vardır isyan
güvercinlere atılan yemlerde
kulakları sağır eden martılardan
vurdum duymazlık şarkıları

dağların döşşüne vura vura
ağıt yakan dalgaların türküleri düştü
ömürden ömür alarak
nefesin tam ortasına

tanrı kadar olmasa da
aşkın hayal ile titrer titrerse mum alevi
gözlerimin ıslaklığı
gökyüzünün neminden
ezan sesi ile uzaklaşır
bakışlarının yakıcı sıcaklığı
ibadetinden

mehtabın kucağındaki niyet
güvensizlikten suskun
denizi coşturan medcezir görüyorum
sensin değil mi
durgunluğumu azdırıp
tufanlara sebep yine sensin
ben seninle gelmişken kadınlığıma
hoş geldin aşk malikanesi odalarına