Aşk Mahkûmu Şiiri - Menekşe Gülay

Nasıl bir aşk bu, artık yapamıyorum sensiz.
Gözyaşlarım durmuyor akıyor her an akmalı mı.
Gülmek ve mutlu olmak söyle, bize haram mı.
Mahkûm gibi hissediyorum kendimi aşk mahkûmu.

Aşkı gömmüştüm toprağa, ben yıllar önce.
Kapımdan bile sokmadım yaşadım sevgisizce.
Acı ve keder bana göre değildi kaçtım senelerce.
Sonunda bana da uğradı mahkûm etti sevgine.

İnsanlar hapishanede çile doldururken ben seninle.
Benim çilem de sensin sevdiğim, bitmeyen çile.
Neden bu acı, sevgini bukadar yaşatırken içimde
İdam mahkumûyum sanki, seni hep beklemekte..

Duvarlar üstüme üstüme geliyor evde olduğumda.
Hiçbirşey canım istemiyor yalnız sen den başka.
Özledim seni, içime yıldırım gibi düşen bakışını.
Beni yakan, yangına dönüştüren dokunuşlarını.

Mutlu olmak istiyorum seni sevmek acı çekmek mi.
Acılara bağışıklık kazandım hiç canım acımıyor ki.
Aslında zevkte alır oldum ben sapık mıyım şimdi.
Hayır bu aşk mahvetti dediğimide bilmiyorum ki.

Ayrılık biter mi birgün gözyaşlarım durur mu yerinde.
Çağlayandan beter yüreğim, hep seni düşünmekte.
Bu sevgi sardı ikimizi, lâvlardan da beteriz şimdi.
Bu kalp sana aşık, sana sevdalı görmüyormusun halini.