Aşk Mahkemesi Şiiri - Doğan Çeçen

Bugün yüreğimde duruşma var,
Aşk sanık sandalyesinde.
Savcı, gururum…
Avukat, sustuğum her cümle.
Ve ben…
Ben kalbimin hâkimiyim bu kez,
Adalet terazisinde sen varsın,
Ve bir ömür tanık olacak yeminle.

Zabıt kâtibi gözyaşım,
Her satırı titreyerek yazıyor,
"Sevdi mi?"
"Kaç kere yalan söyledi?"
"Gitmesi mecbur muydu?"
Diye sorular soruyor.

Sen karşımda susuyorsun,
Sessizliğini delil diye koyuyor kalbim dosyaya.
"Bak!" diyor, "Sevse susmazdı,
Severse dönmezdi böyle başkasına."

Tanık olarak çağrılıyor
Birlikte kurduğumuz hayaller,
Geç kalmış mesajlar,
Yarım kalan vedalar,
Hepsi sırayla kürsüye çıkıyor,
Ve hiçbiri seni savunmuyor,
Çünkü sen yoktun hiçbirinde tam anlamıyla.

Avukatım iç çekiyor:
“Bu kalp hâlâ onu seviyor…”
Ama savcı diyor ki:
“Sevgi, acıyla sınanmaz.
Seven kaçmaz!
Bile isteye gitmez!”
Ve gür sesiyle idam istiyor:
"İdam cezası: Sonsuza dek unutmak!"

Ben karar verirken titriyor kalemim,
Çünkü seni yok saymak,
Kendimi yarım bırakmak demek.

Ama hüküm verilmeli:
“Suçlu bulundun!”
Aşkı yarım bıraktığın için…
Gözyaşımı tanık yerine koyduğum için…
Beni bensiz bıraktığın için…
Ve kalbimi savunmasız teslim aldığın için…