Aşk Labirenti Şiiri - Erdi Koç

Sevginin benzediği meyve narmış,
Açılan sevginin bin tanesi varmış:
Niyetine, tenine, sesine, saç teline,
Yüzüne, bakışına, gülüşüne, eline…

Ayrılmak için birleşmek gerekli
Yetisini kaybetmiş kalbim, deli!
Sorgulamadı hiç cevabın neydi,
Bizi konuşturan nasıl bir şeydi?

Senden bana şans vermeni istedim
Vermedin ya ummayı bırak dedim
Sonra baktım ki bu umut değilmiş,
Yürek bir sevginin önünde eğilmiş…

Çölde Leyla’yı arayan Mecnun gibi
Belki de tüm bunlar yolların terkibi!
Yoksa ne olabilir ki bunca şeyin izahı
Bütün âlem zikir içindeyken Allah’ı!