Aşk'la... Şiiri - Nilgün Yıldırım

Artık açıldı yüreğinin yangını,
Kendi küllerinden yarattığın yalnızlık,
Şimdi döndü yüzünü güneşe.
Açtığın pencerende menekşeler gülümsedi.
Sen; kendi savaşının galibi,başı dik kumandan!
Kaç savaş meydanında kaldı kimbilir düşlerin.?
Fethettiğin kalelere koşarken,
Kaç kurban verdin yanındakilerden?
Tarih çıldırmış dehalarla doludur bilirsin!
Yapayalnız,kazandığı galibiyetlere bakıp ağlayan,
Acısını soğutacak bir omuz bulamayan...
Sen derin bir deniz gibisin,en mavisinden.
Her damlanda aşk taşıyorsun vurduğun kıyılara.
Sırlarını dalgalarınla gizliyorsun.
Sana bir liman olmak var; fırtınanı dindirdiğin.
Bir omuz olmak var; umutsuzluğunu gömdüğün.
Birgün yorulduğunda koşmaktan; dinlendiğin son durak olmak var...
Böylesine korkmasaydım içindeki senden;
Eklemek vardı yağmurumu bulutlarına.
Öyle koşuyorsun ki yarına; yalnız kokun kalıyor avuçlarımda...
Savaşım sen,yenilgim sen,yalnızlığım sen,
Zamana saklanmış en büyük sınavım sen.
Öğrenmeliyim suskunluğunla yaşamayı;
Kendi bahçende büyüttüğün düşlerinin,
Karanlık gölgesi olmamayı öğrenmeliyim.
Yol senin yolun,açık olsun!
Sevgim ışığın,sabrım yoldaşın olsun.
Gülümsemen kalsın hep dudaklarında.
Bu şiirde sana yazıldı;
Olmadığın bir yalnızlık akşamında,
Ama yine AŞK'la....

28,01,2007