Aşk'la konuşmalar... Şiiri - Hatice Nayır

"Bir gün batımı ne denli aşk kokabilir ki? " dedi.
Gülümsedim.
Oysa sevseydi bilirdi.

Çok şey vardı bilmediği zaten...
Mesela martıların dilinden de anlamazdı.
Dalgaların söylediklerini de duymazdı.
Gözlerime bakardı bazen; aşk'ı da görmezdi.
O'nu kaybetme korkumu da bilmezdi.

"Bir insan bir insanın kokusunu yüzlerce, binlerce kilometre öteden hissedebilir mi? " diye sordu bana...
Derin bir ah çektim önce...
Ve gözyaşlarım hücum etti yüreğime...
"O kokuyu hissetmesem, sensizliği kaldıramazdım ki..." dedim.

Yine anlamadı beni...
"Sen" dedi.
"Sen çok seviyorsun belki beni...
Ama ruhuma hitap edemediğin sürece bu sevginin akibeti belli..."
"Ruh sever mi? " diye sordum ona...
"Senin bir ruhun olsaydı belki..." diye kendim cevap verdim sonra...

Biliyordum.
Ben O'nu hep sevecektim.
O ise kayıp ruhunu bulana kadar sevgiyi aramaya devam edecekti.