Aşk Kurbanları Şiiri - İbrahim Başar

Ta eskilere dayanıyor bu hazin sonun başlangıcı
Yeni bitme tavrıyla dolaştığımız ruhsuz sokaklarda
Sen, kenarlarda açmak bilmeyen çiçeklerin bekçisi
Ben ise, yamalı kaldırımların eksik taşları gibi, savruk

El ele yürüyorduk umutla kurduğumuz hayallerimizde
En güzel masalların birer kahramanı olmayı düşlerdik
Oysa, ne sen giyebildin seni kurtaracak sırça ayakkabıları
Ne de ben bulabildim beni prens yapacak beyaz atı

Gelmeyen zamanda bizi bizden ayırmasını bildi umarsızlık
Bizden bildiğimiz canların zevk alırcasına sergiledikleri
Sen, katıksız hayatın sofrasında doymaya çalıştın
Ben ise, gözü doymazların pençelerinde av oldum

Yarım asır geçti ortak kaderimizin yazılışından bu yana
Ve biz, kurtlarla, kuşlarla sonunda ahbap olabilmişken
Çakalların amansız takibinden kurtulmayı başaramadık
Kurtulamadık.... bu kaçınılmaz aşkın kurbanları olmaktan...