Aşk korkumdu… Şiiri - Mustafa Cilasun

Kalbimin boşluğu,
Yolumun uzunluğunu,
Fütursuzca haykırıyordu…
Sarfı nazar etmiştim…
Perdeleri çekmiştim…
Her ne halse ürkmüştüm…
Etrafımda tanık olduğum,
Bahtsız, aşk mağdurları,
Yaşadıklarını anlatıyorlardı…
Onları hüzün kuşatıyordu…
Mecallerinden, eser kalmıyordu…
Kapalı devre yaşıyorlardı…
Umutları tamamen soluyordu…
Heyecanları iflas ediyordu…
Neşeden bir eser kalmıyordu…
Meyhaneler tamamen doluyordu…
Gözyaşları durmuyor sel oluyordu…
Feryadı figan zirve yapıyordu…
Yüzler sanki yastaydı, hastaydı…
Kalpler nazdaydı, zihin pastaydı…
Beden hastaydı, iştah kapanmıştı…
Ölüm, ancak bu kadar yaklaşmıştı…
Bu haller, bana yabancıydı, kalbim
Allah’ındı, ancak ona aitti, yeterdi…
Canan, aşk için sadece bir merdivendi…
Biliyorum bunu kimse kabullenmezdi…
Beni yarsızlığa, yalnızlığa terk ederlerdi…