Aşk Konuşmalı Şiiri - Özlem Saba

acısını en iyi ben bilirdim,
söylenemeyenlerin.
akanların gözlerden,
batanların cana.

isyandır ,
kıvrım kıvrım yüreğime akan.
bir nehirdi sözlerin,
bir zamanlar,
ruha giden yoldu her cümlen.

sustun !
içtin Mey’in riyasından.
şimdi sen bana susarken ,
ben kelimelere sustum...

sen susunca;
her şey sustu...

bırakalım meydanı ona
sınanalım aşkla
bizim yerimize, o konuşsun...