Yalnızlıkta en çok,
Aşk kokusu yakıyor canımı.
Hani özlemle buluşup,
Heyecanla oturursun yan yana
Sevgilinin gözlerine,
Taa derinlere bakarsın
- kendini görmek ister gibi-
Kalp çarpıntısı
hiç durmayan kısacık nefesleri
ve
kontrol edilemeyen
dudak titremeleri
arasında
usulca sokulursun ya
sevgiliye…
İşte o anda
Onun nefesi
Aşk kokar.
O koku ki…
Keser, dünya ile bağını.
Siler, geçmiş ve gelecek kaygını.
Kanatsız uçurur insanı.
İşte bu yüzden,
Yalnızlıkta en çok,
Aşk kokusu acıtıyor canımı.
Kayıt Tarihi : 6.9.2011 02:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (5)