Aşk kokan nefes Şiiri - Atilla Durukan

AŞK KOKAN NEFES

sessizce süzüldü gözlerinden bakışları
kapandı dudakları aşk kokan nefesinin.
aniden belirdi minnacık, bir kelebek,
sen giderken, son hızla, aglıyor du kelebek.

ölçülmedi menziller, binler düştü hep bire,
son yolcusuydu bu hayat denen trenin.
kaç yanar göz düştü, o ıssız yollara,
kaç yürekler dağlandı, o son kompartımanda.

yol alırken o tren, geceden gecelere,
kaç hasreti çiğnedi o demir tekerlekler.
sarıldığın o canlar, şimdi öyle uzaklar,
sarılsın istesen de artık sarılamaz lar.