bir zamandı;
yokluğundu yüzüme sürdüğüm.
aylardan eylüldü,
şarkılardan hüzün.
yapraklar yenilemiyordu kendini artık,
karıncalar dönüyorlardı yavaş yavaş yuvalarına.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var