Aşk Kırmızı Şiiri - Serkan Erkan

Dışarıdayım şimdi, içerdekinden daha tutsak…
Zor geliyor nefes almak, ışık gözlerimi alıyor!
Karanlıkta bir yanım hücresinde duruyor,
Yüreksiz bir beden dolaşıyor, kahpece avluda! ..
Zaman öyle zor geçiyor…
Tarifi yok geçen zamanın, geleceği yok giden ömrün ve baharın…

Ah İstanbul…
Ne toy delikanlıydım! ..
Aldın bir ilkbaharı yazımdan,
Verdin elime sonbaharı en kara kışından…
Ben; Beyoğlu’nun, Tophane’nin, Aksaray’ın, Adalar’ın ve İstanbul’un ve senin en sade güzelliğinin! ..
Eseri kara bir tabloya konu olmuş gölgemin…

Ah zalım dünya…
Kıydılar körpe bir hayata!
Ne aşka, ne sevdaya…
Sattılar Leyla’yı bir avuç kara toprağa!
Kurşun oldu yüreğim, bıçak oldu dilim, ölüm oldu ellerim! ..
Duvarlar oldu ecelim! Geçmez oldu gecelerim…
Kaç gün saydım, kaç ay, kaç yıl! Takvimler tükendi,
Sevdan durmadan beni tüketti…
Bitmedi ıstırabım, kanayan yarama tuz bastı esaretim!
Yandım, tutuştum ateşinde! Ayrı kâbuslarda nefretimle seviştim…
Ak düştü saçlarıma, yüzüm solgun! ..
Alnıma derin çizgiler çekti yokluğun…
Eseri yok oluşun ve hazin sonun!
Ederi var mıdır duvarda çizdiğim tablonun?
Cilasız tırnaklarımın mürekkebi kan kokuyor!
Tek renk sevdim sana dair hep kırmızıya çalıyor...
Her yer karanlık, her yer zifiri,
Işıksız hücreme bir renk, bir ahenk;
Başka dilde red, bende davet…
Gözlerim görmez oldu bu gizli bir felaket!
Kan kırmızı, gül kırmızı, AŞK kırmızı…
Yalnız gözlerin ela, parmaklıklar ardında hayat hep cefa! ..

Bitti dediler… Bir gün bitti dediler!
Elimde bir tahliye mektubu,
Unutamam aldığım o ilk ve son mektubu! ..
Dışarıdayım şimdi, içerdekinden daha tutsak…
Zor geliyor nefes almak, zor!
Karanlık çöktüğünde kente,
Sokaklar ıssız bir bekleyişte! ..
Maveraya yolculukta bir garip yoldaş…
Elim, eteğim, tenim yalnız seninim!
Başucumda bir angut kuşu, bakıyor arkadaş,
Son noktayı koymadan yanıma yaklaş…
Güneş vuruyor yüzüme bak ruhum ayrı, beden ayrı! ..
Kavuşuruz elbet aşk hep aynı.
Kan kırmızı, gül kırmızı, AŞK kırmızı…