Çıkıp gittim yaşantından. Sende öyle;
Bağır,çağır küfret. Duymasamda...
Sana cevap verecek; Ne halim nede;
dermanım var. Takat bırakmadı;
Derman kalmadı. Biliyorsun son olanlar.
Problemdi zaten baştan ayağa.
Çöz çözebilirsen? Böl,çarp,çıkart.....
Sende biliyorsun Hayatta ilk kez
seni sevmiştim. Diyorum.
Ve bazende utanıyorum kendimden...
Bazense; adam sende diyerek..Moral verip
kendime.. Helal olsun sana
Suskun arkadaşım.. Beni keşfedip
Kendini sevdirebildiğine. Sanadır takdirlerim.
Karşılıksız değildi. Ben istedim bu kez.
Kilitlendi gözlerim. Ve biliyor musun?
Yemin ederimki. İlk kezdi bu başa gelen.
Ey sevgili ve seven.... Sensiz geçen her günüm.
Seni unutursam eğer. Şu bedenimde;
Yediğim tek lokma, İçtiğim bir yudum su,
Zehir olup. Azrailim olsun. Zaten kum tanesi kadar
küçücük.. Ve o kum taneleri kadar sevemediğim;
Şu kirli ortamda. Tertemiz kalan senin kimliğin...
Ve içimi serinleten rahatlatan morallerin.
Ardından.
O masmavi sevgindi be; Bebeğimm.....
Birtek bunlar tertemiz kaldı. diyor ve ekliyorum.
Çünkü; söyleyin hiç AŞK kirlenir mi? ? ?
Kayıt Tarihi : 15.11.2009 00:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!