Aşk Kırık Sevda Yanık Şiiri - Menekşe Gülay

Bir şarkı gibiydin bir zamanlar yüreğime akan,
Yeri geldi şiirdin, nefesimle içime dolan,
Benim olduğunda ise seni sevdim,
Anlamadın sevgili, gözlerinde bir hiçtim,
Sandım ki sensizlikte, takvim yaprakları düşmez,
Sandım ki bu aşk, sevgi, hiç bitmez,
Yalanlar girdi araya, aşk bitti sevgi gitti.

Seninle yeni doğmuş gibiydim,
Ömrüme yeni günler katmış gibiydim,
Sensizlikle bitirdin anıları, gömdün maziye,
Ağlayan ben, yanan bendim belki de,
Ben mi sevmiştim seni delicesine,
Ben mi yanmıştım bu aşkla ölesiye,
Yüreğim küs sana, kahrolsun bu sevgide.

Mutluluğuma son noktayı koyan sen,
Yine kurban ben oldum bu aşkta… ben,
Sen halimden anlamayan bir deli,
Bense bu aşkta olmuşum mecnun gibi,
Sen hayırsızın önde gideni,
Sen vefasızın biri,
Allah kahretsin sensin bu aşkın tek sebebi.

Bir gün sen de sev, yan benim gibi,
Kara bulutlar doldursun içini,
Kötü rüzgarlar essin boğsun bedenini,
Ateşlerde kalsın yüreğin dağlasın seni,
Sevmeyi bilmedin sen de sevilme emi,
Çok üzdün üzülen sen olursun şimdi,
Bana kalan kara sevda seni bulsun sevgili.

Yüreğim bir dal gibi kırık, harap,
Anlatamadığım hüzünler sonbaharım,
Çıkmasaydın karşıma, sevmeseydim bu kadar,
Uğrunda harcadığım tüm günlerime yazık,
Gözyaşların versin bu aşkın hesabını,
Her mevsim yaz sevda kitabını,
Mutluluk uzak, hasretse hep sen de kalsın.

Pişmanlıklar saracak bir gün bedenini,
Ümitlerin boşa akacak nehirler gibi,
Bulamayacaksın beni, hiçbiryerde sevgili,
Yanacaksın hep, yandığım gibi,
Özlemler biriktikçe arayacaksın sevgimizi,
Aşk kırık, sevda yanık, bense küsüm şimdi,
Veda çanları çaldı git gidebildiğin gibi.